Tuacc

Visie

De dienstverlening van de accountant is voor veel klanten en andere stakeholders ongrijpbaar en is mede daarom gestoeld op vertrouwen. Onze kwaliteit wordt niet altijd afgeleid van wat we doen of hoe we het doen maar soms van hoe snel we reageren, hoe meegaand we zijn of hoe hoog onze rekening is. Alhoewel dit niet altijd een probleem is, hebben we in veel gevallen een wettelijk taak waar we niet alleen toegevoegde waarde moeten leveren aan de klant maar ook aan andere (anonieme) stakeholders. Met name voor die groep is het welhaast onmogelijk om de kwaliteit van de accountant op waarde te schatten. Vertrouwen is dan het enige dat rest. Dit vertrouwen is de afgelopen jaren zwaar op de proef gesteld en de beroepsgroep heeft hier (nog) niet adequaat op gereageerd. Naar onze mening liggen hier een aantal fundamentele problemen aan ten grondslag:

Stilstand is achteruitgang: Het beroep is niet met haar tijd mee gegaan terwijl de omgeving om ons heen verandert. Het maatschappelijk verkeer vraagt om transparantie, om heldere communicatie en om innovatie.  Wij vragen ons af of het bestuursmodel en de samenstelling van de NBA toereikend zijn om een inhaalslag te maken waardoor we de aansluiting met onze stakeholders in de volle breedte van onze dienstverlening weer weten te vinden.`

Wat is ons bestaansrecht: Op het gebied van de assurance diensten zijn wij het zicht verloren op de maatschappelijke functie die ons is toebedeeld. Kwaliteit kost geld en dat staat op gespannen voet met de commerciële insteek van veel accountantsorganisaties. Dat dit leidt tot inferieure dienstverlening is de afgelopen tijd door verschillende partijen voldoende over het voetlicht gebracht. De beroepsgroep heeft helaas onvoldoende daadkracht getoond en maatregelen genomen waardoor we lijdend voorwerp zijn geworden in de kwaliteitsdiscussie. Daar komt bij dat de perceptie van sommige stakeholders wordt gevoed door excessen die mogelijk niet representatief zijn voor de beroepsgroep.

Als  we het wettelijke controle monopolie loslaten, is het de vraag of onze huidige werkwijze nog toegevoegde waarde levert. Daar waar de accountant als adviseur non-assurance diensten verleent, is deze vraag op het oog minder kritisch, maar in het licht van continue veranderingen  ook  zeer relevant. Duidelijk is wel dat de kritiek op assurance dienstverlening zijn weerslag heeft op een brede groep accountants. Het maatschappelijk verkeer ziet één accountant, die worstelt met zijn bestaansrecht. Terecht.

Positief communiceren: We zijn onvoldoende in staat geweest om duidelijk te maken wat we goed kunnen, wat we goed doen en waar onze eigen grenzen liggen. Bij kritiek leggen  we graag en scherp uit wat wij niet kunnen waardoor al gauw de indruk wordt gewekt dat we van mening zijn dat de toehoorder het niet snapt, dat we niet openstaan voor kritiek.  We moeten vaker en begrijpelijker uitleggen waar we goed in zijn en dus waar onze toegevoegde waarde ligt.  Om de cirkel rond te maken: we moeten continue aansluiting zoeken bij veranderingen om ons heen, hierop anticiperen en ons aanpassen waar nodig, zodat we ook dit weer helder kunnen communiceren.

Deze hervormingsagenda poogt door concrete acties op het punt van bijvoorbeeld transparantie en opleidingen duidelijk te maken dat een nieuwe generatie accountants is opgestaan. Een generatie die de wijsheid zeker niet in pacht heeft en open staat voor kritiek. Maar ook een generatie die niet lijdzaam toe zal zien hoe het beroep zijn glans verliest door overregulering en toezicht. Een generatie die haar stakeholders en klanten wil overtuigen met kwaliteit en bereid is om hierin te investeren